Γιατί κάνουμε αρνητικές σκέψεις;

Ο σύχρονος άνθρωπος έρχεται πολύ συχνά πλέον αντιμέτωπος με συναισθήματα τα οποία συχνά δε μπορεί να περιγράψει ή να τα προσδιορίσει.

Δε νιώθει χαρά. Νιώθει θλίψη. Έχει αϋπνία. Χάνει τα ενδιαφέροντά του, την αυτοπεποίθησή του, την αυτοεκτίμησή του. Άγχεται. Δεν μπορεί να συγκεντρωθεί ή να εστιάσει κάπου τη προσοχή του. Κατακλύζεται από ενοχές που μπορεί να είναι εντελώς αστήρικτες και αβάσιμες. Χάνει τη ζωντάνια του. Έχει σωματική αδυναμία και πιστεύει ότι δεν πρόκειται να γίνει καλά. Όλα τα βλέπει βουνό.

Συνήθως περιγράφει τον εαυτό του ως ένα λυπημένο, απεγνωσμένο, αποθαρρημένο και απογοητευμένο άνθρωπο.

Τι όμως τον οδηγεί σε αυτή τη κατάσταση των αρνητικών συναισθημάτων;

Παράγοντες που ενεργούν μόνοι τους ή και συντονισμένα είναι:
• το Περιβάλλον
Η αντίδραση σε καταστάσεις, όπως η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου ή η μετακόμιση από ένα σπίτι σε ένα άλλο. Οι οικογενειακές διαφωνίες ή οι οικονομικές δυσκολίες. Oι κλιματικές συνθήκες, όπως η βροχή ή η συννεφιά, η μοναξιά και το αίσθημα ότι οι άλλοι άνθρωποι δεν νοιάζονται για εμάς.
• οι Ψυχολογικοί παράγοντες.
Οι πεσιμιστικές ιδέες ή η έλλειψη αυτοσεβασμού.
• οι Βιολογικοί παράγοντες:
Κληρονομικοί, νευρολογικοί, ορμονικοί.

Τι όμως συβαίνει στο κεφάλι μας όταν μας κατακλίζουν αρνητικές σκέψεις;

Όταν υπάρχει αυτή η αλλαγή στη διάθεσή μας, μειώνονται οι συγκεντρώσεις ορισμένων νευροδιαβιβαστών που σχετίζονται με τη διάθεση, κυρίως της σεροτονίνης, της νορεπινεφρίνης και της ντοπαμίνης. Για να υπάρξει άρση αυτής της διαταραχής, χρησιμοποιούνται φαρμακευτικές αγωγές που ανήκουν στην κατηγορία των επιλεκτικών αναστολέων επαναπρόσληψης αυτών των νευροδιαβιβαστών, ο οποίες όμως έχουν μειονεκτήματα όπως χαμηλό ποσοστό επιτυχίας, υποτροπές, πιθανή υπερδοσολογία που μπορεί να οδηγήσει σε εξάρτηση, εθισμό, κλπ.